FATIMA - NIEPOKALANE  SERCE  MARYI

 

Kiedy w 1917 r. objawiła się Najświęt­sza Maryja Panna trojgu dzieciom w Portugalii, w miejscowości Fatima, za­chęciła ludzi do nabożeństwa do Swego Niepokalanego Serca: „Aby ubłagać nawrócenie grzeszników, zadośćuczynić za przewinienia wobec Boga i za wszystko, co obraża Niepokalane Serce Maryi”. Konieczność zwrócenia szcze­gólnej uwagi na objawienia w Fatimie pojawia się stąd, że właśnie tam sama Najświętsza Maryja Panna wskazała na kult Swego Serca, jako ratunek dla współczesnego świata. Właściwie dopiero od objawień fatimskich datuje się ofi­cjalne uznanie Święta Niepokalanego Serca Najświętszej Ma­ryi Panny i wprowadzenia go do liturgii Kościoła Powszech­nego. Po soborowej reformie liturgicznej Święto Niepokalanego Serca Maryi znalazło się w sobotę po uroczy­stości Najświętszego Serca Jezusowego, a na dzień 22 sierp­nia wyznaczono nowe święto Maryjne – Królowej Świata, które ustanowił także Papież Pius XII Encykliką AD CAELI REGINAM z dnia 11 października 1954 r. Objawienia fatim­skie i oddanie świata Niepokalanemu Sercu Maryi przez PIUSA XII w 1942 r. spowodowały wzrost kultu Serca Ma­ryi. W 1944 r. Papież ustanawia Święto Niepokalanego Serca Maryi na dzień 22 sierpni, na zakończenie Oktawy Wniebo­wzięcia. „Jest w najwyższym stopniu odpowiednie – uzasad­nił Ojciec Święty – aby lud chrześcijański, który od Chry­stusa i Maryi otrzymał życie Boże, oddawszy należny hołd Najświętszemu Sercu Jezusa, oddał podobne hołdy pobożno­ści, miłości, wdzięczności wynagrodzenia również Najuko­chańszemu Sercu Niebieskiej Matki”. Nowa reforma liturgii w 1961 r. – przeniosła Święto Niepokalanego Serca Maryi na sobotę po uroczystości Serca Jezusowego. Kult Niepokala­nego Serca Maryi został znów powiązany z kultem Serca Je­zusowego. Zmiana ta została wprowadzona dla podkreślenia, że Serce Boskiego Zbawiciela ma być czczone nadal w Sercu Niepokalanej Maryi. Oba Święta pozostają we wzajemnym głębokim odniesieniu. Orędzie z Fatimy jest w swej istocie wezwaniem do nawrócenia i pokuty, tak jak Ewangelia. We­zwanie do pokuty jest wezwaniem matczynym, a jednocze­śnie mocnym i jednoznacznym. Wezwanie do pokuty łączy się, jak zawsze, z wezwaniem do modlitwy. Zgodnie z trady­cją wielu wieków Matka Boża Fatimska wskazuje na Róża­niec, w którym czuje się Ona z nami w szczególny sposób zjednoczona. Ona sama modli się z nami. Kluczowym poję­ciem fatimskiego orędzia jest słowo „nawrócenie”. To słowo jest równoznaczne ze słowem „zwycięstwo”. Maryja objawia się także po to, by wezwać do modlitwy za grzeszników. Każdego dnia coraz więcej maluczkich pozwala się zwieść przez niepohamowany egoizm, zazdrość i nieczystość. Naj­łatwiejszą i najmniej winną ofiarą staje się młodzież i dzieci. Przypadł im los życia w latach, kiedy świat stał się gorszy, niż był w czasach Potopu. Jak wiele dusz idzie do piekła, bo nie ma nikogo, kto modliłby się za nie! Maryja powiedziała to Hiacyncie, Franciszkowi i Łucji, gdy ukazała się im w Fa­timie. Dzisiaj mówi nam: ileż dusz możecie ocalić od ognia piekielnego i doprowadzić do Raju, jeżeli każdego dnia bę­dziecie się ze mną modlić za nie i poświęcać!

       Celem walki nie jest zniszczenie przeciwnika, ale jego uratowanie przez nawrócenie.

        Maryja mówi o nawróceniu Rosji. Z pewnością ma tu na myśli nie Rosję w sensie etnograficznym, ale cały system bezbożnego komunizmu, który tam znalazł swoją siedzibę. Chodzi o nawrócenie tych wszystkich niewolników kłam­stwa, którzy stworzyli cały system polityczny i nim kierują. Tak rozumiane zwycięstwo, jako nawrócenie, jest celem Chrystusowego dzieła odkupienia. Tylko Bóg może nawrócić serce człowieka. Matka Zbawiciela przekonuje nas, że po­winniśmy porzucić wszelkie szaleństwo i wejść na drogę wskazaną przez Syna Bożego, Naszego Zbawiciela, bo „czas jest krótki” i trzeba nam się codziennie nawracać. Dla wszystkich ludzi na całym świecie celem orędzia fatimskiego jest to, iż winni przestać obrażać Boga, jak ujmują to słowa Papieża Piusa XII: ”Miłość i orędownictwo Niepokalanego Serca Maryi przyspiesza triumf Królestwa Bożego i cały świat, zawarłszy pokój i pojednawszy się z Bogiem, ogłosił Ją Błogosławioną i wraz z Nią zaintonuje od jednego do dru­giego krańca Ziemi odwieczny MAGNIFICAT chwały, miło­ści, dziękczynienia Sercu Jezusa, bo w nim tylko może zna­leźć prawdę, życie i pokój”.

Stanisław Lemke