FATIMA - NIEPOKALANE SERCE
MARYI
Kiedy w
1917 r. objawiła się Najświętsza Maryja Panna trojgu dzieciom w Portugalii, w
miejscowości Fatima, zachęciła ludzi do nabożeństwa do Swego Niepokalanego
Serca: „Aby ubłagać nawrócenie grzeszników, zadośćuczynić za przewinienia wobec
Boga i za wszystko, co obraża Niepokalane Serce Maryi”. Konieczność zwrócenia
szczególnej uwagi na objawienia w Fatimie pojawia się stąd, że właśnie tam
sama Najświętsza Maryja Panna wskazała na kult Swego Serca, jako ratunek dla
współczesnego świata. Właściwie dopiero od objawień fatimskich datuje się oficjalne
uznanie Święta Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny i wprowadzenia go
do liturgii Kościoła Powszechnego. Po soborowej reformie liturgicznej Święto
Niepokalanego Serca Maryi znalazło się w sobotę po uroczystości Najświętszego
Serca Jezusowego, a na dzień 22 sierpnia wyznaczono nowe święto Maryjne –
Królowej Świata, które ustanowił także Papież Pius XII Encykliką AD CAELI
REGINAM z dnia 11 października 1954 r. Objawienia fatimskie i oddanie świata
Niepokalanemu Sercu Maryi przez PIUSA XII w 1942 r. spowodowały wzrost kultu
Serca Maryi. W 1944 r. Papież ustanawia Święto Niepokalanego Serca Maryi na
dzień 22 sierpni, na zakończenie Oktawy Wniebowzięcia. „Jest w najwyższym
stopniu odpowiednie – uzasadnił Ojciec Święty – aby lud chrześcijański, który
od Chrystusa i Maryi otrzymał życie Boże, oddawszy należny hołd Najświętszemu
Sercu Jezusa, oddał podobne hołdy pobożności, miłości, wdzięczności
wynagrodzenia również Najukochańszemu Sercu Niebieskiej Matki”. Nowa reforma
liturgii w 1961 r. – przeniosła Święto Niepokalanego Serca Maryi na sobotę po
uroczystości Serca Jezusowego. Kult Niepokalanego Serca Maryi został znów
powiązany z kultem Serca Jezusowego. Zmiana ta została wprowadzona dla
podkreślenia, że Serce Boskiego Zbawiciela ma być czczone nadal w Sercu
Niepokalanej Maryi. Oba Święta pozostają we wzajemnym głębokim odniesieniu.
Orędzie z Fatimy jest w swej istocie wezwaniem do nawrócenia i pokuty, tak jak
Ewangelia. Wezwanie do pokuty jest wezwaniem matczynym, a jednocześnie mocnym
i jednoznacznym. Wezwanie do pokuty łączy się, jak zawsze, z wezwaniem do
modlitwy. Zgodnie z tradycją wielu wieków Matka Boża Fatimska wskazuje na Różaniec,
w którym czuje się Ona z nami w szczególny sposób zjednoczona. Ona sama modli
się z nami. Kluczowym pojęciem fatimskiego orędzia jest słowo „nawrócenie”. To
słowo jest równoznaczne ze słowem „zwycięstwo”. Maryja objawia się także po to,
by wezwać do modlitwy za grzeszników. Każdego dnia coraz więcej maluczkich
pozwala się zwieść przez niepohamowany egoizm, zazdrość i nieczystość. Najłatwiejszą
i najmniej winną ofiarą staje się młodzież i dzieci. Przypadł im los życia w
latach, kiedy świat stał się gorszy, niż był w czasach Potopu. Jak wiele dusz
idzie do piekła, bo nie ma nikogo, kto modliłby się za nie! Maryja powiedziała
to Hiacyncie, Franciszkowi i Łucji, gdy ukazała się im w Fatimie. Dzisiaj mówi
nam: ileż dusz możecie ocalić od ognia piekielnego i doprowadzić do Raju,
jeżeli każdego dnia będziecie się ze mną modlić za nie i poświęcać!
Celem walki nie jest zniszczenie
przeciwnika, ale jego uratowanie przez nawrócenie.
Maryja mówi o nawróceniu Rosji. Z
pewnością ma tu na myśli nie Rosję w sensie etnograficznym, ale cały system
bezbożnego komunizmu, który tam znalazł swoją siedzibę. Chodzi o nawrócenie
tych wszystkich niewolników kłamstwa, którzy stworzyli cały system polityczny
i nim kierują. Tak rozumiane zwycięstwo, jako nawrócenie, jest celem Chrystusowego
dzieła odkupienia. Tylko Bóg może nawrócić serce człowieka. Matka Zbawiciela
przekonuje nas, że powinniśmy porzucić wszelkie szaleństwo i wejść na drogę
wskazaną przez Syna Bożego, Naszego Zbawiciela, bo „czas jest krótki” i trzeba
nam się codziennie nawracać. Dla wszystkich ludzi na całym świecie celem
orędzia fatimskiego jest to, iż winni przestać obrażać Boga, jak ujmują to
słowa Papieża Piusa XII: ”Miłość i orędownictwo Niepokalanego Serca Maryi przyspiesza
triumf Królestwa Bożego i cały świat, zawarłszy pokój i pojednawszy się z
Bogiem, ogłosił Ją Błogosławioną i wraz z Nią zaintonuje od jednego do drugiego
krańca Ziemi odwieczny MAGNIFICAT chwały, miłości, dziękczynienia Sercu Jezusa,
bo w nim tylko może znaleźć prawdę, życie i pokój”.
Stanisław
Lemke