SZKOŁA WALKI

4. Zachowywać nakazane posty i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, a w okresach

pokuty powstrzymywać się od udziału w zabawach.

W Polsce niesłabnącym powodzeniem cieszą się rozmaite szkoły uczące wschodnich sztuk walki. Tutaj od uczniów wymaga się szacunku i podporządkowania mistrzowi, wysokiej kultury we wzajemnych odniesieniach, dyscypliny, opanowania myśli, języka, gestów i uczuć by zanurzywszy się w milczenie osiągną maksymalną koncentracje potrzebną w walce. Co pociąga ludzi do takiej szkoły? Niewątpliwie pragnienie harmonijnego, duchowego i fizycznego rozwoju, chęć czucia się bezpiecznym i skutecznym w codziennym życiu. Motywacje mogą być różne. Większość uczniów w tych szkołach stanowią chrześcijanie, a wśród nich katolicy. Świadczy to o nieznajomości własnej religii, ponieważ chrześcijaństwo posiada swoją szkołę walki. Regulamin tej szkoły stanowi Ewangelii. Nauczycielem w niej jest Jezus. Celem tej szkoły jest dokonać swoistego przeobrażenia i umocnienie ducha. Osiągnięciu temu celowi służy umiłowanie prawdy, sztuka wyrzeczenia, dokonywanie mądrych wyborów.

Umiłowanie prawdy.

Post wprowadza człowieka w trudną sytuację. Wywołuje rozmaite, uciążliwe dolegliwości fizyczne. Napina psychicznie i duchowo. Czyni wrażliwszym na pokusy. Bóg w czasie postu w sposób szczególny opiekuje się poszczącym. Nie uwalnia go jednak od ciężaru postu, lecz dozwala by się nasilał. W ten sposób prowadzi go w ten sposób do poznania prawdy. Pragnie by poznał czy w codziennym działaniu stosuje się do rad Boga, czy też ulega sugestiom złego. Wydobywa na światło dzienne prawdę z najskrytszych zakamarków duszy. Pozbawia człowiek złudzeń co do siebie. Gwarantuje tym samym osiągnięcie przez poszczącego duchowej dojrzałości.

Sztuka wyrzeczenia

Umiejętność ta jest towarzyszem religijnego i moralnego wzrastania. Każdy kto marzy o spotkaniu Boga musi zdecydować się na trening w wyrzeczeniach. One kształtują osobowość, hartują pod każdym względem. Wyrzeczenia uzdalniają do obdarowywania. Obdarowywanie z kolei przygotowuje do ofiary. Człowiek niezdolny do wyrzeczeni, obdarowywania i ofiary dokonuje życia w pętach egoizmu.

Mądrość wybierania.

Każdy człowiek ma prawo do odpoczynku i zabawy, do ruch i gwaru, do muzyki i tańca, do przebywania z innymi, do oderwania się od szarej codzienności. Jednak ma także obowiązek zanurzenia się w milczeniu i podjęcia refleksji nad życiem i nad sobą, obowiązek przygotowania się do życia w wieczności. Kościół przez czwarte przykazanie kościelne pomaga mądrze dokonywać w tej materii wyboru, nie naruszając istniejącej harmonii i pokoju, ni prowadzi do zniewolenia człowieka.

Jedną z zasad w działaniu Boga i Kościoła jest zasada jeśli chcesz. Zasada ta mówi o poszanowaniu przez Boga wolności człowieka. Człowiek zatem musi osobiście dokonać wyboru, czy w okresach wskazanych przez Kościół powstrzymać się od hucznych zabaw, spożywania potraw mięsnych, by oddać się duchowemu wzrastaniu, czy zrezygnuje z tego, by bez ograniczeń oddać się uciechom tego świata kosztem wieczności.

ks. Sławomir Ruks