W niedziele i święta nakazane uczestniczyć we Mszy świętej i powstrzymywać się od prac niekoniecznych.

W życiu duchowym znajduje się wiele znaków. Ich rolą jest strzec bezpieczeństwa religijnego i moralnego ludzi. Jednym z nich jest pierwsze przykazanie kościelne. Przykazanie to w życiu wewnętrznym jest odpowiednikiem znaku Stop. Duchowy Stop pojawia się przed człowiekiem regularnie, co siedem dni. Zawsze w niedzielę. Niekiedy częściej z okazji świąt. Oznajmia, że nadszedł dzień święty. Co to oznacza dla wierzącego?

Na co dzień żyjemy bardzo intensywnie, w pośpiechu. Przechodzimy od zajęć do zajęć, nie nadążamy wywiązać się z obowiązków. A wciąż przychodzą nowe. Góra zaległości rośnie. Czujemy się bezsilni. Napięcie duchowe, stres zmęczenie, niepewność jutra, poczucie osamotnienia stały się nieodłącznymi towarzyszami codzienności. Lęk przed bezrobociem, chęć wykazania się przed pracodawcą wyzuły nas nawet z myśli o wypoczynku. Ustami Kościoła Bóg mówi Zatrzymaj się!

Zatrzymać się by móc uważnie spojrzeć w lustro. Dostrzec pierwszy siwy włos, kolejną zmarszczkę... Pomyśleć o tym, że przemijam, że moim celem jest życie wieczne. Zatrzymać się, by zaglądnąć do szafy i wydobyć z niej świąteczne ubranie, buty na wielką okazję, perfumy lub wodę po goleniu. To ważne nie tylko dla dobrego samopoczucia, ale i dla wyrażenia szacunku Bogu i innym. Zatrzymać się by dostrzec najbliższych. W pogoni za doczesnością przestaje się bowiem ich widzieć. Przypomnieć sobie, że człowiek i rodzina to największy skarb na ziemi. Zatrzymać się by wsłuchać się w bliskich. Przytulić się do siebie, szepnąć czułe słowo, by mieli pewność, że są kochani. Zatrzymać się by wspólnie usiąść do posiłku dzieląc się nie tylko pokarmem, ale także dobrem, radosnym słowem. Zatrzymać się by wraz z bliskimi dostrzec piękno tego świata. Zatrzymać się, by nie zapomnieć o najważniejszym spotkaniu - spotkaniu z Bogiem podczas Mszy Świętej! By karmić się Jego słowem i Ciałem w Komunii Świętej. Tak jak samochód nie pojedzie bez paliwa tak my wierzący nie przejdziemy godnie przez to życie i nie dojdziemy do wieczności bez Boga.

Ks. Sławek