„POZNAĆ CHRYSTUSA”


 

Tak brzmi nowy program duszpasterski na rok 2002, idea za­czerpnięta z listu Jana Pawła II: „Novo millennio ineunte”.  Zobaczyć, poznać, pokochać, na­śladować. Uwierzyć... 2000 lat temu ludzie zobaczyli. Uwierzyli. Cieszyliśmy się ich ra­dością świętując Rok Jubileuszowy. Wybraliśmy świadomie, wierzymy, za­dajemy pytania., bo chcemy wiedzieć więcej ... Mó­wimy: „Jezus”, „Chrystus”, „Mesjasz”, ale czy rozu­miemy znaczenie tych słów? „Mesjasz”(po hebrajsku: masziah, po grecku: christos, po łacinie: christus) to „namaszczony przez Boga”, to medium jednające stwo­rzenie ze Stwórcą, to Słowo Boże uczłowieczone”... W literaturze starotestamentowej termin „mesjasz” ozna­czał: króla, kapłana, proroka, pośrednika niebieskiego. Gdy więc mówimy: „Chrystus”- to nie chodzi nam o imię czy nazwisko, ale o określenie Centralnej Osoby i Jej Roli między człowiekiem a Bogiem, Jej centralnej roli w dziejach stworzenia i zbawienia, Osoby, która jest Głową i centrum Kościoła, jedynym Pośrednikiem i Kapłanem, przez którego życie Boże wlewa się w wier­nych. Przez Niego zanosimy modlitwę do Ojca, do Niego zwracamy się w adoracji przed tabernakulum, w pełnym czci i uwielbienia uniżeniu, wewnętrznym uznaniu Jego nieskończonej wyższości...A Jezus? Jezus z Nazaretu (po hebrajsku: Jehoszua, po grecku: Iesous, po łacinie: Iesus, co oznacza: „Jahwe Zbawicielem”) jest dla nas-postacią światową i dziejową, mówimy tak, gdy chcemy podkreślić, że jest synem Maryi i prawnym synem Józefa... „Święte imię Jezus... Mocą Ducha uwielbiam Cię!”...Używając zamiennie słów: „Jezus”, „Chrystus”, bądź łącząc je w jedno zastanawiamy się, jaki mają sens? „Chrystus-Jezus”- sens zstępujący od Syna Bożego do człowieka, „Jezus-Chrystus”- sens wstępujący od człowieka do Syna Bożego... Św. Jan chcąc podkreślić ten wstępujący sens nazywa Chrystusa mocnymi tytułami: Król, Prorok, Słowo Boże, Święty Boży, Pan Bóg, Który Jest, J(20,31; 8, 24,28).

 

 

Jak dziś możemy poznawać Chrystusa? Najprościej i najłatwiej stanie się to wtedy, gdy będziemy inten­sywnie przeżywać wszystkie ważne dni i święta, jakie niesie ze sobą rok liturgiczny, przygotowując się do nich duchowo. Czekaliśmy już, pełni radości i nadziei w Adwencie na Narodzenie Pana, śpiewaliśmy kolędy na pocieszenie Dzieciątka. Teraz z Maryją i Józefem (2.II.) idziemy do świątyni, aby ofiarować Jezusa Bogu...Zobaczymy „Światło na oświecenie pogan”. Ta­kimi słowami powitał przecież starzec Symeon Jezusa w świątyni, przepowiadając jednocześnie mękę Matki i Syna. Być może wkradł się wtedy w serce Maryi lęk o przyszłość, lęk rozproszony wiarą i ufnością w Bogu, pokonywany mocą Ducha św., pojawiła się zgoda na to, co ma nastąpić.. Zastanówmy się, każdy z osobna, cóż to dla nas znaczy dziś?... Każdy z osobna znajdzie też dla siebie odpowiedź... 2 lutego to też Światowy Dzień Życia Konsekrowanego, a więc święto osób, które po­święciły swe życie Bogu, czekając tak jak Anna i Sy­meon na spotkanie z Jezusem. Święto wspólnot zakon­nych. Pozdrawiamy wszystkie Siostry- Uczennice Krzyża!

 „Zadania Kościoła polegają właśnie na tym, że ma on odzwierciedlać światłość Chrystusa we wszystkich epokach dziejów i sprawiać aby blask Jego oblicza za­jaśniał także pokoleniom nowego tysiąclecia”. Naj­świętsze Oblicze Jezusa- w roku liturgicznym święto to przypada 23 lutego... Ksiądz Sławomir Ruks przyznał się w wywiadzie do „Biuletynu Mosińskiego”, że ko­lekcjonuje wykonane różnymi technikami artystycz­nymi wizerunki Chrystusa...(!) Jak wyglądał Jezus 2000lat temu?... W dawnej Palestynie przedstawiając sceny plastyczne poprzestawano na symbolach znako­wych: litera, ryba, chleb, krzyż, imię, światło, źródło życia...Badacze Całunu Turyńskiego piszą, że Jezus miał 1,73 cm wzrostu, duże oczy, wydatny nos, długie włosy, pole twarzy pełne powagi, głębi ducha, kontem­placji, zapatrzenia w wieczność... Jest też stanowisko relatywne, które przedstawia Jezusa jako „wielokształt­nego”, „wielopostaciowego”, niejako zależnie od pod­miotu poznającego. Według niego Jezus niejako kieruje swymi obrazami u ludzi i nie daje się poznać do końca. Każdy widzi takiego Jezusa, jaką otrzymał „łaskę” wi­dzenia, do jakiego dorasta fizycznie i duchowo...Nasze widzenie Chrystusa zmienia się wraz z naszym dojrze­waniem, jeśli odczuwamy potrzebę rozwijania się także w wierze... Jest coraz bogatsze...Uświęca nas. „..AleMądrość Boską, wiedzę błogosławionych i ludzką wie­dzę własną posiadał Jezus od samego początku w stop­niu najdoskonalszym” (św. Tomasz z Akwinu).

Cóż oznacza więc dla nas program „Poznać Chry­stusa”, gdy jesteśmy dziećmi, młodzieżą kandydującą do bierzmowania, dorosłymi, rodzicami, ludźmi samot­nymi, chorymi (11.II.-Światowy Dzień Chorego-obja­wienia w Lourdes), starcami, wierzącymi, niewierzą­cymi...? Oto zadane pytanie, na które szukamy, znów każdy z osobna, odpowiedzi...Cóż oznacza teraz to, że Jezus chodził po świecie, żył, pracował, nauczał, „zo­stawił ślady”?

Zostawił ślady... w Betlejem, w Egipcie, w Jerozo­limie... Ziemia Święta to ojczyzna chrześcijan. Może powinniśmy wiedzieć, gdzie leży Góra Tabor, Góra Błogosławieństw, Góry Synaj i Syjon, Oliwna, Dolina Cedronu, Betania... W pierwszym numerze „Małego Przewodnika Katolickiego” na rok 2002 ukazała się prosta mapka Ziemi Świętej dla dzieci. W biurze para­fialnym wisi dokładniejsza...Może warto odszukać te miejsca, czekając w kolejce?

Dociekliwy znajdzie odpowiedzi na półkach księ­garń, bibliotek, (także w naszej parafialnej),w prasie katolickiej, ale przede wszystkim w Biblii, zawierzając też kapłanom, spowiednikom, katechetom...

W roku liturgicznym napotkamy wielkie święta pańskie, n.p.: Najświętszego Serca Jezusa, Najświęt­szego Ciała i Krwi Chrystusa, Przemienienia Pańskiego, Zmartwychwstania Pańskiego, Wniebowstąpienia, Ustanowienia Eucharystii... Chrystus jest naszym Przyjacielem, obecnym w Eucharystii, w sakramentach, daje nam Siebie... Z Przyjacielem chcemy przebywać jak najczęściej, poznawać Go w radości i smutku, wie­dzieć o Nim wszystko, a potem oddając siebie - naśla­dować... Poznawanie Chrystusa przez nas niech wyraża się więc przede wszystkim w częstym, świadomym uczestnictwie we Mszy św., w Adoracji Najświętszego Sakramentu, w głębokim przeżywaniu sakramentów świętych i rozumieniu ich, w świętości życia codzien­nego...Nie przegapmy tego roku, aby jak najpełniej przeżyć dwa następne pod hasłami: „Kochać...” i „Na­śladować ...”...

J. Kapelska.


 


Prawdziwe oblicze  Jezusa Chrystusa!

Jakie jest? Pytanie które zadajemy sobie klęcząc u stóp ołtarza, idąc ulicą, wykonując codzienne czynności życia. Czy wi­zerunek jaki pokazują nam malarze, twórcy filmów jest odzwierciedleniem osoby Naszego Pana sprzed 2000 tysięcy lat? Pa­trząc na zewnątrz widzimy młodzieńca pełnego życia, miłości do otaczającego nas świata, o hipnotycznym spojrzeniu, które przyciąga i pozwala wierzyć, że z Mim nic złego się nie stanie. Prawdziwe oblicze Jezusa to Jego serce pełne miłości do każ­dego człowieka. To Jego codzienna ofiara życia i zmartwychwstanie, które dokonują się podczas Mszy Świętej aby napełnić nas nadzieją, że z Nim nic się nie kończy. Święty Ambroży powiedział: „Wszystkim jest dla nas Chrystus

jeżeli chcesz opatrzyć swoje rany - On jest lekarzem

jeżeli padłeś ofiara niesprawiedliwości - On jest sprawiedliwością

jeżeli potrzebujesz pomocy - On jest siłą

jeżeli pragniesz nieba - On jest drogą

jeżeli chcesz umknąć ciemności - On jest światłem

jeżeli boisz się śmierci - On jest życiem

jeżeli szukasz pokarmu - On jest pożywieniem"

Słowa te można potraktować jako swoista mapę, która pomoże nam na drodze do odnalezienia prawdziwego oblicza Jezusa. Drodze nie zawsze łatwej nie zawsze prostej, ale wartej pokonania. Szukajmy! Szukajmy swoim sercem, bo tylko ono patrzy prawdziwie. Bądźmy w tych poszukiwaniach wytrwali i gorliwi by u kresu naszej drogi z czystym sumieniem moglibyśmy powiedzieć tak jak sługa Boży ks. kardynał Stefan Wyszyński: „Panie Jezu całe życie byłeś mój, teraz spraw bym ja był Twój”

M.P.S. Ruks

Duszpasterstwo chorych

 


Dzień 11 lutego, liturgiczne wspomnienie Matki Bożej z Lourdes, od kilku lat obchodzony jest jako Światowy Dzień Chorych. Ojciec Święty ustanowił ten dzień w przekonaniu, że w cierpiących i chorych ludziach widoczne jest oblicze cierpiącego Jezusa. Chorzy są bogactwem Kościoła, nikt tak jak oni nie może włączyć się w zbawczą Mękę Chrystusa Pana.

Parafialna posługa wobec chorych obejmuje duszpaster­stwo w Szpitalu w Ludwikowie (ks. kan. Janusz Szajkowski), comiesięczne odwiedziny chorych w domach, dni chorych w kościele (zwykle 29 czerwca), jak również spieszenie z po­sługą do umierających. Chcielibyśmy wzbogacić posługę chorym o kolejny element, zanoszenie w niedziele komu­nii chorym przez panów rozdających komunię w kościele (Nadzwyczajnych Szafarzy).

Dokonujemy więc reorganizacji odwiedzin chorych z posługą sakramentalną.

1. CHORZY PRZYJMUJĄCY KOMUNIĘ CO NIE­DZIELĘ. Prosimy o zgłoszenie w biurze parafialnym tych chorych, którzy pragną przyjmować komunię co niedzielę. Należy podać: Imię i Nazwisko chorego, adres i numer tele­fonu oraz wybrać jedną z podanych godzin odwiedzin szafa­rza: 8.30; 10.00; 11.30; 13.00. Szafarze będą przynosić ko­munię bezpośrednio po zakończeniu mszy świętej w kościele, podane godziny są więc przybliżone, należy liczyć się z możliwością niewielkich opóźnień. Przed rozpoczęciem po­sługi szafarz odwiedzi każdego chorego w towarzystwie ka­płana celem zapoznania. Pragniemy, aby każdy z szafarzy miał stałą listę chorych. Przy okazji tej wizyty nie będzie możliwości skorzystania z sakramentu pojednania, ani z sa­kramentu chorych.

2. CHORZY PRZYJMUJĄCY KOMUNIĘ RAZ W MIESIĄCU. Na dotychczasowych zasadach, w każdą pierw­szą sobotę miesiąca kapłani będą nawiedzali chorych z po­sługą sakramentu pojednania, namaszczenia i komunii świę­tej. Początek o 7.30. W związku z utworzeniem stałej listy chorych przyjmujących komunię w każdą niedzielę ulega li­kwidacji lista stała. Chorzy korzystający z posługi szafarzy będą mogli korzystać w posługi kapłana w pierwsze soboty, celem przystąpienia do sakramentu pojednania lub namasz­czenia chorych. Każdą wizytę kapłana w pierwszą sobotę należy zgłosić w zakrystii, biurze parafialnym bądź telefo­nicznie (lub przez szafarza nawiedzającego dom w niedziele).

3. W NAGŁYCH PRZYPADKACH: ksiądz przybywa na wezwanie do domu. Prosimy jednak w miarę możliwości zgłaszać się po kapłana osobiście, a nie telefonicznie.


 

WSKAZANIA PRAKTYCZNE. Przypominamy, że spodziewając się wizyty kapłana bądź szafarza, należy nakryć stół białym obrusem, postawić na nim krzyż i zapalone świece. Gdy oczekujemy kapłana możemy przygotować też wodę święconą i kropidło, czy niewielki zwitek waty (do wytarcia palców po namaszczeniu). Dobrze jest, gdy wraz z chorym modli się cała rodzina. Z pokoju chorego należy wyjść jedynie na moment spowiedzi. Podczas udzielania sakramentu chorych na­maszczamy czoło i dłonie chorego na wewnętrznej stronie. Należy przygotować do tego chorego, w przypadku chorych nie­przytomnych lub z niedowładem należy wyjąć dłonie chorego spod kołdry (lub pomóc w tym kapłanowi odsuwając kołdrę).

Pragniemy, aby jak największa liczba chorych była objęta częstą posługą sakramentalną. Warto może zapytać sąsiadów i krewnych, czy chcieliby korzystać w sakramentów, w których Chrystus przychodzi, by ich umocnić. Polecamy wszystkich chorych opiece Maryi: Uzdrowienie chorych – módl się za nami!

xKR

 


MIĘDZY  CZŁOWIEKIEM A BOGIEM c.d.

 

Wysiłek który procentuje - czas pomyśleć o bogactwie duchowym.

W bibliotece parafialnej możesz sięgnąć do takich autorów zachodnich jak: JOHN BISHOP, DANIEL ROPS, VIKTOR KING, albo naszych rodzimych: Zofia Kossak-Sczucka, Jan Dobraczyński (57 pozycji). Możesz zapoznać się z wieloma wy­daniami ks. Mieczysława Malińskiego opisującego w szczegółach Cirucullum Vitae Karola Wojtyły. Są też pozycje autorów naszej archidiecezji np. Oj. Jana Góry, który jedną z ostatnich pozycji poświęcił wspomnieniom o zmarłym 14 lat temu Roma­nie Bransztetterze twórcy tetralogii JEZUS z NAZARETU. Pogłębiając wiedze na przestrzeni lat możemy wybrać z działu ma­riologii pozycje wykład "O LITANII LORETAŃSKIEJ", objaśniającą laikowi wykładnie każdej części suplementu np.: BRAMO NIEBIESKA.

Jest dział poświęcony hagiografii (żywoty świętych). Bardzo zajmujące są pozycje poświęcone Doktorom Kościoła. Dowiesz się, że Mała Tereska dołączyła jako 20-ta do grona tych Doktorów. Także pozycje o św. Augustynie z Tagasty, o św. Tomaszu z Akwinu, Bernardzie z Jasnej Doliny (CLAIRVOIX), do nam współczesnych. Musiałbym tu dużo, dużo miejsca zająć. Jeśli kogoś ciekawi działalność Jezusa Chrystusa, może zapoznać się z ostatnimi badaniami nad Całunem Turyńskim (obszerna iko­nografia). Dowie się też o pozostałych relikwiach odkupiciela znajdujących się na terenie Europy (CHUSTA Z OVIEDO, PŁASZCZ KORONACYJNY Z CHAMBERY, TUNIKA Z TREWIRU).

Ktoś może zapytać - po co mi to wiedzieć? Ja i tak nie będę świętym Odpowiadam sceptykom: Jeżeli niewiele umiesz, wolisz nieraz nic nie robić. Byłoby lepiej, abyś robił choć niewiele, co jest dla ciebie możliwe. Przecież czytanie o prawdzie, która trwa już dwa tysiące lat jest najwspanialszą modlitwą.

"ORA ET LABORA" - módl się i pracuj.

Stanisław Lemke

 

Współczesne Narodziny Jezusa

 

26 grudnia 2001 roku zjawiłam się z dość liczną grupą parafian w mosińskiej świątyni. Tego dnia bowiem odbyło się tutaj niecodzienne przedstawienie. Jasełka, tradycyjnie nale­żące do aktorstwa dzieci, stały się sceną dla umiejętności naszej młodzieży.

Pulsujące światła. Głośna, ostra muzyka. Wbiegająca na „scenę” zbuntowana nasto­latka kreśli litery płynące z labiryntu jej serca: „ŻYCIE TO...”.

Każdy kolejny akt, kolejny bohater – próbował zmusić nas do odpowiedzi na to pyta­nie. „ŻYCIE TO...” zero? nic? znieczulica? bieda? bezdomność? alkoholizm? komputer? telefon komórkowy?

Rozmowa zbuntowanej nastolatki i bezdomnego. Cóż im jeszcze zostało prócz paru wspomnień, pytań bez odpowiedzi, zagubionej gdzieś nadziei? I ten pijaczyna na ławce – czy to jeszcze człowiek? A ten mło­dzieniec – czy słyszy coś prócz odgłosu silnika motoru? I ci trzej biznesmeni z laptopami i „komórkami” – jaki jest sens ich istnienia?

Czy są gdzieś ludzie, czy jest Ktoś, czy jest coś, co może wskazać im tą właściwą drogę???

Wśród chłodu i brudu idą Oni – Maryja, dźwigająca przed sobą brzuch na umęczonych ciężarem stopach, i Józef. Do ilu zapukali drzwi? Ile niepokoju mieściły ich serca? Jakie myśli krążyły w ich głowach na huk zamykanych domostw?

Uboga stajenka. Licho sklecone ściany. Mała kołyska wymoszczona sianem. I tam: ocean bijącej – mojej i twojej – na­dziei. To tu jest nasz Zbawiciel. Narodzony. Nie przed tysiącami lat, lecz dziś, w Mosinie. Nie dla pasterzy, nie dla królów i władców. Narodzony dla zbuntowanej nastolatki, bezdomnego, alkoholika, motocyklisty, biznesmenów i wielu innych szuka­jących nadziei. Szukających i odnajdujących ją!

Widowisko, którego uczestnikami byliśmy w drugi dzień świąt, przygotowała dla nas młodzież mosińska: Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży, Pomocników Matki Kościoła, Młodzieży Studiującej i Pracującej, Lektorów. Kilkoro z nich, głównie Kasia Czaińska i Kinga Lewandowska, stworzyło w oparciu o materiały księdza Sławka, scenariusz tych niecodzien­nych Jasełek. Oprawa muzyczna uświetniła niewątpliwie ten występ. Zadbali o nią znajomi Przema Piotrowskiego z Mosiń­skiego Chórku oraz Michał Soter. I mimo, iż organizatorzy i aktorzy nie ustrzegli się kilku niedociągnięć, jedno jest pewne – to nie był czas stracony. Każdy, kto wsłuchał się w głos mosińskiej młodzieży znalazł odpowiedź. Każdy, kto był wtedy w ko­ściele wie, jak trudno jest Nadziei we współczesnym świecie. Każdy dotknął Tajemnicy, którą właśnie w te kończące się już wtedy święta, przeżywał.

Wszystko to, co wydarzyło się w ten grudniowy dzień w naszym kościele, dało wyraz jednobrzmiącej odpowiedzi – „ŻY­CIE TO JEZUS!”

Kropka

Od pychy poprzez pokorę do miłości,

czyli o jednym z podręczników szkolnych przeznaczonych do gimnazjum słów kilka

 


  Jako rodzice pragniemy, aby w po­dróż ku dorosłości zabierały nasze dzieci mądre podręczniki. Na taką właśnie wędrówkę, o której Zbi­gniew Herbert mówi w swym wierszu Podróż, że można pod­czas niej posmakować „wodę i ogień, powietrze i ziemię” oraz „...wyrazić wszystko żal radość zachwyt gniew”, pragną zabrać nasze dzieci T. Garntka,   Z. Grabow­ska, G. Olszowska. czyli  autorzy podręcznika Do Itaki; z Panem Cogito. Podręcznik służyć ma kształceniu literacko-kulturowemu, a przeznaczony jest do klasy drugiej gimna­zjum.

Interesująca nas książka została skonstruowana w taki sposób, aby uświadomić czytelnikowi ponadczasowość i nie­podważalność takich wartości jak: dobro, piękno, prawda, mądrość, wiara, miłość. Przyjrzyjmy się bliżej konstrukcji książki, która została podzielona na kilka rozdziałów.

Rozdział pierwszy nosi tytuł Pycha i ...pokora. Otwiera go wiersz Jana Lechonia pt. Pycha. Problem ludzkiej pychy, jej narodzin i konsekwencji z niej wynikających rozwija dalej fragment zaczerpnięty z Biblii (motyw Wieży Babel), a kore­sponduje z nim opowiadanie R. Encarpita Antybabel. Te oraz inne utwory zawarte w tej części podręcznika pokazują, w jaki sposób pycha rodzi w człowieku chęć dominowania nad innymi oraz jak dalekosiężne konsekwencje dla ludzkich społeczności może ona spowodować (mówią o tym teksty dotyczące nienawiści, wojen, zagłady). Budzi to niepokój, rodzi przygnębienie, ale też skłania do poszukiwania wśród bezdroży dróg, po których wędrowanie da szansę młodemu człowiekowi na odszukanie w sobie właśnie...człowieka. Być może szansę, o której mówimy, znajdzie on w... pokorze, która stanowi przeciwwagę dla pychy? Motyw pokory uka­zany został na podstawie różnych tekstów, których przesła­niem jest Pieśń słoneczna Św. Franciszka, postulująca pokorę wobec świata, wobec człowieka, wobec natury i dająca szansę na osobistą refleksję nad tym, w jaki sposób traktuje przyrodę człowiek współczesny i co stało się z Ziemią, którą ludzie uczynili sobie poddaną. Lektura zaś kolejnych tek­stów, wśród nich fragmentu książki Kwiatki z ogrodu Świę­tego Franciszka czy Trenu XVIII Jana Kochanowskiego, po­zwoli zrozumieć, że pokora, przyjmowanie cierpienia mogą stać się drogą do odkrycia i ciągłego odkrywania prawdy o sobie, mogą stać się źródłem doskonalenia samego siebie.

Od pychy poprzez pokorę wędrujemy ku następnemu rozdziałowi, który autorzy podręcznika zatytułowali, Wiara, Nadzieja Miłość. Na przykładzie tekstów skupionych wokół motywów rozdziału drugiego młody, wrażliwy czytelnik spróbuje odnaleźć wiarę, nadzieję i miłość w sytuacjach to­warzyszących mu w codziennej egzystencji. Refleksje spo­wodowane przez zawartość tekstową tego rozdziału dotyczyć będą Boga, życia rodzinnego oraz stosunku do drugiego człowieka. Zwróćmy chociaż uwagę na tryptyk Czesława Miłosza Wiara, Nadzieja, Miłość, stanowiący wykładnię ro­zumienia, czym są wymienione wyżej wartości. Zauważmy też, że wiersze te są pięknym uzupełnieniem i dopełnieniem Hymnu o miłości ŚW. Pawła. Przypomnijmy w tym miejscu, czym dla Świętego jest miłość i jaka jest relacja tejże do na­dziei i wiary. „Tak więc trwają wiara, nadzieja i miłość, te trzy, z nich zaś największa jest miłość”.

Umocnieni miłością z odwagą ruszymy ku następnemu rozdziałowi tej książki zatytułowanemu Mądrość i Wolność. Teksty, które tu się znalazły, mówią, w jaki sposób wartości, wynikające z przyjętej przez człowieka postawy, posłużyć mogą do zdobycia mądrości, a dzięki niej wolności. Zanim jednak tak się stanie, zatrzymamy się nad problemem doty­czącym zniewolenia jednostki. Dotykają go teksty, które przedstawiają, w jaki sposób człowiek może ulegać swoim rozlicznym słabościom, świadomość zaś samounicestwienia powoduje konieczność szukania i odszukiwania w otaczają­cym nas świecie autorytetu, na którym moglibyśmy się wzo­rować. Naprzeciw takim poszukiwaniom wychodzą teksty prezentujące postaci wielkich Nauczycieli ludzkości: Sokra­tesa, Chrystusa i Jana Pawła II. Przesłanie ich nauki uwi­dacznia się w utworach skupionych wokół kolejnego mo­tywu- Pracy, rozumianej jako drogi ku Wyzwoleniu. Świadomie podjęta praca czyni człowieka mądrym i wolnym. Nieprzypadkowo więc zamyka ten rozdział mickiewiczowska Oda do młodości, która jest zachętą do przyjęcia przez na­szych uczniów postawy twórczej i aktywnej, często nace­chowanej buntem i niezgodą na świat. Zawsze jednak będzie to postawa wierna nadrzędnym wartościom, których świado­mość ugruntował w nich podręcznik z Panem Cogito i na­uczyciel będący przewodnikiem dla swego ucznia i pokazu­jący mu chrześcijańskie wartości, ku którym warto zmierzać. A ponieważ wędrujemy po obszarach literatury, polonista zwróci uwagę młodego człowieka na piękno literackiego ję­zyka i zachęci go do czerpania pełnymi garściami z tego piękna dla wzbogacania własnej mowy.

Kończymy naszą krótką podróż po podręczniku, z któ­rym podczas tej wędrówki zdążyliśmy się zaprzyjaźnić. Wróćmy więc jeszcze raz do wspomnianego na wstępie wier­sza Zbigniewa Herberta, który obiecywał każdemu, kto po­chyli się nad tą książką, że odbędzie on „...podróż długą wę­drowanie pozornie bez celu błądzenie po omacku”. I dotrzymał słowa. Zaczynaliśmy bowiem naszą wędrówkę po omacku, kończymy zaś pewien etap tej podróży dojrzalsi, ubogaceni duchowo i gotowi, aby iść coraz dalej i dalej ku wiecznym, bo duchowym wartościom.

Wiesława Szubarga


 


Zrobili na nas wrażenie! ... -koncert Stella Maris z Gdańska

 


Dnia 27 stycznia 2002 roku w niedzielny wieczór prze­żyliśmy znów niezapomniane chwile. Kolędami polskimi i różnych narodów umilił nam go zespół Stella Maris (Gwiazda Morza), działający przy kościele jezuitów w Gdań­sku już od 40 lat, obecnie prowadzony przez ojca jezuitę ks Józefa Wilczyńskiego, który jako katecheta w Szkole Mu­zycznej im. Feliksa Nowowiejskiego i w Szkole Baletowej potrafił zachęcić uczniów tychże szkół do współpracy i zre­alizować w zespole ideę połączenia trzech form wypowiedzi artystycznej: śpiewu, muzyki i tańca. Występującym śpiewa­kom towarzyszyły układy baletowe tancerzy, starannie opra­cowane przez K. Biegańską, która pasjonuje się kulturą pol­ską, co znalazło wyraz we wspaniałych, narodowych strojach Polski szlacheckiej, jakie nosili na sobie tancerze. Opiekę muzyczną sprawuje także małżeństwo Józef i Lubomira Możdżerowie.

Zrobili na nas wrażenie! Okazało się, że na melodię ko­lęd można tańczyć poloneza, krakowiaka, chodzonego, po góralsku...

Co roku zespół wyjeżdża z repertuarem kolęd do ko­ściołów w kraju i za granicą, w 1984r śpiewali dla Ojca Św. Wiozą ze sobą przesłanie: Poprzez kulturę nawet dalekie kraje mogą się łączyć dla pokoju (szczególnie ważne po wy­darzeniach z 11 września 2001) i: „Gdy Jezus w mej rodzinie jest- to szczęśliwy dom! ”Szczególnie ciepłe kontakty łączą zespół z Indonezją... Gdy u nas obchodzimy Wigilię Bożego Narodzenia – tam jest święto Odrodzenia Dusz....Bóg błogo­sławi wszystkim....

Ojciec Józef pochodzi z Puszczykowa, ma 70 lat, absol­went gimnazjum w Mosinie, śluby zakonne złożył w 16 roku życia, jest posiadaczem i kierowcą znakomitego motocykla Honda.

Teraz ze swoim chórem jechał do Grecji, byli u nas przejazdem... Zrobili wrażenie... Może jeszcze kiedyś za­jadą....   (red.)


 


Z okazji Świąt Bożego Narodzenia do naszej Parafii i Redakcji Wiadomości Parafialnych napłynęła duża porcja listów i życzeń, za­równo od naszych Czytelników, jak i Ojców i Sióstr z misji z całego świata. Za wszystkie listy i życzenia w imieniu wspólnoty parafialnej serdecznie dziękujemy.

Na łamach gazety przedstawiamy fragmenty kilku z nich:

 

Kochany Księże Proboszczu!

Serdecznie pozdrawiam z misji z Bostwany Księdza, współpracowników i parafian z Mosiny.

Ostatnio byłem bardzo zajęty i nie pisałem przez pewien czas. Święta mnie prawie zaskoczyły i prawie cały czas byłem w dro­dze. A główny powód to ten, że zaraz po nowym roku otwieramy dwie nowe misje w mojej starej parafii i trzeba wszystko przygotować – mieszkania, samochody i kupę innych rzeczy.

Życzę wiele radości i pokoju – słowem wspaniałych, głęboko przeżytych Świąt Bożego Narodzenia. Niech Boże Słowo stające się Ciałem darzy błogosławieństwem, opieką i pomocą i niech zawsze będzie z Nami wszystkimi.

Dla dzieci i nie tylko życzę prezentów od gwiazdora. Życzę też wiele sił do pracy i końskiego zdrowia. A w nowym roku już się znowu zobaczymy na moim urlopie w Polsce.

Z garstką modlitwy

Marek


 

 

 

 


 

 

INTENCJE  MSZALNE  - LUTY  2002 r.

 


Piątek, 1 lutego

7.00

18.00 + Seweryna, Annę, Kazimierza Drozdowskich, Stefa­nię, Michała i Zdzisława Balcerskich

Sobota, 2 lutego

7.30 + Marię Owsianną

9.00 + Helenę i Bogdana Jaśkowiak, zm. z rodz. Pokrzyw­niaków i Maćkowiaków

16.00 + Wanda Borowska – int. od męża z synami

18.00 Msza zbiorowa

Niedziela, 3 lutego

7.30 + Alinę i Albina Habowskich, Mariannę, Mieczysława Kołodziejczyków, Stefanię i Józefa Dworczaków

9.00 + Wacława Szymańskiego w 9 r. śm.

10.30 + Zofię i Mariana

12.00 + Stefanię Borowczak w 4 r. śm., Jana Borowczaka, Antoninę i Piotra Sobkowiczów

18.00 + Dariusza Ossowskiego w 2 r. śm., Anetkę Ossowską, Alfonsa Habowskiego i Mariana Ossowskiego

Poniedziałek, 4 lutego

7.00

18.00 + Jerzego Paczyńskiego

Wtorek, 5 lutego

7.00

18.00 + Antoniego, Marię, Krzysztofa, Janinę i Anastazję Flak

Środa, 6 lutego

7.00 + Stanisława, Bronisława i Marię Koniecznych, Marię i Benedykta Łuczaków

18.00 Nowenna

Czwartek, 7 lutego

7.00 int. od Wspólnoty Różańcowej

18.00 + Romualda, Rodziców zm. z rodz. Szymkowiaków

Piątek, 8 lutego

7.00 + Emilię i Józefa Przepiera

18.00 + Gabrielę i Władysława Piłat

Sobota, 9 lutego

7.00 Z okazji imienin Marii z podziękowaniem za otrzymane łaski i z prośbą o dalsze błogosławieństwo w rodzinie

16.00 Msza ślubna: Tomasz Serek i Joanna Jaroszczak

18.00 Msza zbiorowa

Niedziela, 10 lutego

7.30 + Marię Leśniczak, zm. z rodz. Komorniczaków i Leśni­czaków

9.00 + Mariusza Brzezińskiego

10.30 + Walentego Murkowskiego

12.00 + Jana Szuda w 15 r. śm., Władysławę Szuda

18.00 + Danutę Grocholską w 4 r. śm.

Poniedziałek, 11 lutego

7.00

18.00 + Edwarda Rożka w 3 r. śm.

Wtorek, 12 lutego

7.00 W 30 rocznicę ślubu z podziękowaniem za otrzymane łaski, z prośbą o zdrowie i dalsze łaski w rodzinie

18.00 + Stanisława Potockiego w 40 r. śm.

Środa, 13 lutego - POPIELEC

7.30 + Edwarda, Anielę Bańkowskich, zm. z rodz. Wojtko­wiaków

9.00 + Józefę Lewandowską

16.00 + Zofię Piskorek w 3 r. śm.

18.00 Nowenna

Czwartek, 14 lutego

7.00 + Jadwigę, Irenę, Józefa Szymaniaków, zm. z rodz. Szymaniaków i Zmudów

18.00 + Stanisławę Szulc, Wwlentego Grzempę i zm. z rodz.

Piątek, 15 lutego

7.00 + Walentego Wróbla i zm. z rodz.

18.00 + Eleonorę i Konrada Hachułów

Sobota, 16 lutego

7.00 + Elżbietę Zydorczyk, Stanisława Zeidlera i Andrzeja Tabakę

18.00 Msza zbiorowa

Niedziela, 17 lutego

7.30 + Sylwestra Piotrowskiego w  7 r. śm.

9.00 + Cecylię, Jana, Zbigniewa Jaworskich, Kazimierę Pia­sną i Czesława Koniecznego

10.30 + Anastazję Żurakowską w 14 r. śm.

12.00 + Mariannę, Stanisława i Bronisława Koniecznych, Marię i Benedykta Łuczaków

18.00 + Alojzego Czajkę

Poniedziałek, 18 lutego

7.00 + Jana Mroczka w r. śm.. zm. z rodz. Mroczków i Gryp­czyńskich

18.00 + Leokadię i Bogdana Białych

Wtorek, 19 lutego

7.00 W 25 rocznicę ślubu Izabelii i Andrzeja z podziękowa­niem za odebrane łaski i z prośbą o zdrowie i błogosławień­stwo

18.00 + Waleriana Zakrzewskiego w 2 r. śm., zm. z rodz. Za­krzewskich i Lejmanów

Środa, 20 lutego

7.00

18.00 Nowenna

Czwartek, 21 lutego

7.00 + Władysławę w 4 r. śm., Jakuba w 18 r. śm. Grześko­wiaków

18.00 +Lidię Pawłowicz – int. od sąsiadów z ul. Łaziennej i Kanałowej

Piątek, 22 lutego

7.00

18.00 + Wandę Borowską – int. od sąsiadów

Sobota, 23 lutego

7.00 + Helenę, Józefa, Kazimierza, Stanisława, Helenę i Jo­annę Sokołowskich

15.00 Msza jubileuszowa z okazji 50 rocznicy ślubu Feliksa i Ireny

18.00 Msza zbiorowa

Niedziela, 24 lutego

7.30 + Marię i Tomasza Tomczak, Antoninę, Ignacego, Jo­zefa i Czesława Sobkowiaków

9.00 + Stanisława Grzechowiaka w 7 r. śm.

10.30 + Ludwika Ellmana w 12 r. śm.

12.00 + Józefę i Stanisława Różańskich

18.00 + Macieja Reszela w 11 r. śm.

Poniedziałek, 25 lutego

7.00

18.00 + Mariana Pawłowskiego, Franciszka i Marię Siejak

Wtorek, 26 lutego

7.00

18.00 + Ludwika Ellmana w 12 r. śm.

Środa, 27 lutego

7.00

18.00 Nowenna

Czwartek, 28 lutego

7.00 + Ks. Kanonika Romana Hildebranda

18.00 + Romana Bartkowiaka


AKTUALNOŚCI

 


CHRZTY W STYCZNIU

05.01 – Milena Węcławiak ur. 03.12.01

19.01 – Kamil Lala ur. 24.10.01

19.01 – Julia Małgorzata Tomyślak ur. 11.10.01

19.01 – Jakub Gołąb ur. 28.11.01

 

ZMARLI

13.12 – Genowefa Ślązak ur. 01.06.24

21.12 – Marta Szwedek ur. 19.10.13

23.12 – Stefania Szwarc ur. 18.11.39

23.12 – Tadeusz Bara ur. 27.10.49

25.12 – Zofia Andzińska ur. 17.04.27

07.01 – Irena Śremska ur. 17.01.25

07.01 – Bogusława Haremza ur. 01.03.48

07.01 – Marianna Trzcińska ur. 15.08.19

08.01 – Janina Wower ur. 02.10.27

11.01 – Henryk Nowakowski ur. 09.01.27

13.01 – Stefania Banach ur. 20.08.11

13.01 – Wanda Józefiak ur. 21.06.46


 

Parafia w Internecie

 

Zasadniczym zadaniem Kościoła jest tworzenie KOMUNII między Bogiem i ludźmi, jak również między ludźmi nawzajem. Jedną z płaszczyzn Komunii jest międzyludzka komunikacja. Najszybciej rozwijającym się obecnie narzędziem komunikacji jest INTERNET. Kościół wykorzystuje także ten nośnik informacji do działalności ewangelizacyjnej. Nasza parafia posiada obecnie dwie strony internetowe:

1.        www.parafiamosina.republika.pl

Strona ta jest oficjalną stroną Parafii. Znaleźć można na niej m.in. informacje o działalności parafii (biuro parafialne, udziela­nie sakramentów, grupy i ruchy duszpasterskie), historię parafii i kościoła, dane teleadresowe i sporo zdjęć. Pierwszym admi­nistratorem strony był Michał Stiller, obecnie jest nim Krzysztof Szeszuła.

2.        www.lsomosina.prv.pl

Strona ta prezentuje Liturgiczną Służbę Ołtarza, a więc ministrantów (choć nie tylko) parafii mosińskiej. Umieszczono na niej m.in. spis ministrantów, słowniczek liturgiczny, wyjaśnienie niektórych przepisów liturgicznych, modlitwy, żywoty świętych patronów służby ołtarza, galerię zdjęć ze wspólnych wyjazdów. Administratorem i twórcą strony jest Michał Kłos.

Zapraszamy do surfowania w sieci! Odwiedzajcie nasze strony!

xKR

 

1.02.2002 r. miasto Mosina rozpoczyna okres obchodów 700-lecia nadania praw miejskich. Obchody rocznicowe trwać będą, przez okres roku. W dniu inauguracji o godz. 16.30 odbędzie się uroczysta sesja Rady Miejskiej, po której o godz. 18.00 na gmachu Urzędu Miejskiego odsłonięta zostanie tablica pamiątkowa, natomiast w Izbie Muzealnej o godz. 18.30 odbędzie się otwarcie okolicznościowej wystawy „Mosińskie Archiwalia”. Ekspozycja wystawy do końca maja 2002 r.

 

Msze św. z posypaniem popiołem w środę popielcową o godz.: 7.30 – 9.00 – 16.00 – 18.00 – 21.00

 

C a r i t a s  parafialny przy drzwiach biura parafialnego  zamontował skrzynkę do próśb i wniosków

Podajemy też numer konta  C A R I T A S  GBS  MOSINA  90480007-4499-27006-1

 

Na życzenie parafian przekazujemy konto bankowe naszej parafii: GBS Mosina Nr 90480007-3753-27006-1/1

 

 



PORZĄDEK LITURGICZNY W PARAFII

ŚW. MIKOŁAJA W MOSINIE

MSZE  ŚWIĘTE:

NIEDZIELE I ŚWIĘTA

7.30, 9.00, 10.30, 12.00, 18.00

DNI POWSZEDNIE

7.00, 18.00

ŚWIĘTA ZNIESIONE

7.30, 9.00, 16.00, 18.00

CHRZTY I i III sobota miesiąca

- nauki dla rodziców i chrzestnych w przededniu chrztu o godz. 18.30

BIURO PARAFIALNE

- poniedziałek                  18.30    -        19.00

- środa                            16.00    -        17.30

- czwartek i piątek             8.00    -        10.00

 

NARZECZENI w II i IV piątek od 16.00

 

DUSZPASTERSTWO RODZIN w II i IV piątek od godz. 17.00

 

BIBLIOTEKA PARAFIALNA

czynna w środy od 16.00 do 17.30


 


 

 


Miesięcznik Wiadomości Parafialne  - parafii mosinskiej. Adres redakcji: 62-050 Mosina ul. Kościuszki 1 tel. 8 132 918,

www.parafiamosina.republika.pl    e-mail: wiad-paraf@wp.pl 

Wszelką korespondencje prosimy kierować na adres j.w. z dopiskiem Wiadomości Parafialne.

Skład redakcji: Stanisław Kosowicz (red. odpowiedzialny), Tadeusz Małecki (z-ca red. odpowiedzialnego), Józef Bittner, Jo­lanta Ka­pelska, Piotr Kosowicz, Ks. Edward Majka, Ks. Mariusz Matecki, „Kropka” Katarzyna Przynoga, Ks. Krzysztof Ró­żański, Ks. Sławomir Ruks, Witold Wachowiak.

Redakcja zastrzega sobie prawo do adiustacji i skracania tekstów.                                Druk: Drukarnia Tom  tel. 813-19-45.