Św. Marek był Palestyńczykiem. Jego matka, Maria pochodziła z Cypru i w czasach apostolskich była zapewne wdową.
Jest prawdopodobne, że matka św. Marka była właścicielką Wieczernika, gdzie Pan Jezus spożył ostatnią wieczerzę. Jest również
możliwe, że ogród Getsemani na Górze Oliwnej należał do niej. Na temat ojca nie ma wiadomości.Św. Marek był uczniem Św. Piotra i Św. Pawła. Być może, że przyjął Chrzest święty z rąk św. Pawła Apostoła. Św. Marek był również bliskim krewnym św. Barnaby. Dlatego towarzyszył mu w podróży do Jerozolimy w roku 44, kiedy to Barnaba wraz ze św. Pawłem Apostołem przybyli do Jerozolimy z jałmużną, zebraną od gmin chrześcijańskich w Antiochii i w Małej Azji.
Według tradycji św. Marek miał być założycielem gminy chrześcijańskiej w Aleksandrii Egipskiej. Tam miał także ponieść śmieć męczeńską: za panowania Nerona (57-68) czy też raczej za rządów cesarza Trajana (98-117). Nie mamy na to żadnego potwierdzenia u pierwszych Ojców Kościoła.
Ewangelię swoją skierował św. Marek przede wszystkim do chrześcijan nawróconych z pogańskich - Rzymian i Greków. Św. Marek napisał Ewangelię w Rzymie, gdyż wspomina znanych w gminie rzymskiej Aleksandra i Rufusa jako synów Cyrenejczyka (Mk 15,21; 16,13).
Według podania Wenecjanie mieli w roku 828 przenieść relikwie św. Marka z Aleksandrii do swojego miasta.
Różne zawody ogłaszały św. Marka swoim patronem: pisarze, murarze, koszykarze itp. W Wielkopolsce św. Marek uchodził za patrona zbóż, w Polsce i w innych krajach za patrona wiosennych siewów. Stąd w dzień jego święta obchodzi się pola i odmawia modlitwy o urodzaje (Dies Rogationum).