Po uzyskaniu niepodległości po I wojnie światowej mieszkańcy Mosiny zorganizowali pierwsze stowarzyszenia kulturalne. Z inicjatywy trzech powstańców wielkopolskich: Czesława Palma, Hieronima Wosińskiego i Franciszka Taberskiego powstał chór działający przy parafii, której proboszczem był ks. Jan Krajewski. Chór przyjmuje za datę swojego powstania rok 1925, na podstawie przekazywanej tradycji ustnej przez najstarszych śpiewaków (najstarszy znaleziony dokument 03.01.1931r.).
     Wraz z powstaniem chóru zaszła konieczność ustanowienia zasad działalności zespołu. Zachowana dokumentacja pozwala na ustalenie panującej organizacji i zakresu działalności chóru w poszczególnych okresach. Przedwojenny okres pracy chóru to praca dyrygentów: Józefa Samelczaka i Ignacego Sterczyńskiego. Chór odbywał lekcje początkowo w kościele, a od 1934 r. w sali Domu Katolickiego. Instrumentami towarzyszącymi były: w kościele organy, fisharmonia, a w sali Domu Katolickiego - akordeon.
     Po zakończeniu drugiej wojny chór wznowił swoją działalność. Kościół został spalony przez uciekającego okupanta w 1945 roku. Za kaplicę, w której śpiewał chór posłużył poniemiecki barak przeniesiony z Pożegowa (miejscowość przyłączona obecnie do Mosiny). Zainteresowanie działalnością chóralną było ogromne, o czym świadczy przyrost członków chóru w kolejnych latach. Poprzez systematyczną pracę powoli zaczął dochodzić do poziomu artystycznego jaki reprezentował przed wybuchem wojny.
     W 1947 roku powstał nowy okręg Związku Chórów w Mosinie, do którego należały chóry z Mosiny, Puszczykowa, Lubonia k/Poznania, Krosna k/Mosiny i Rogalinka. W skład zarządu nowoutworzonego okręgu weszło aż trzech delegatów chóru z Mosiny, pełniąc funkcje:

Delegatem arcybiskupim Okręgu został ks. proboszcz Roman Hildebrand (proboszcz z Mosiny). Taki rozkład funkcji dowodzi dużego znaczenia chóru z Mosiny w najbliższej okolicy. Niestety rozwój działalności chóralnej z ramienia Związku trwał tylko do roku 1949. Sytuacja polityczna i wyraźny zakaz ówczesnego rządu zmusiły ks. arcybiskupa Walentego Dymka Metropolitę Poznańskiego, do wydania dekretu z dn. 04.11.1945 r. o rozwiązaniu Związków Chórów Kościelnych i jego okręgów oraz poszczególnych chórów. Od tej chwili rozpoczął się nielegalny okres działalności tych grup, a w 1972 roku nieoficjalny, gdyż chór nie miał osobowości prawnej. Dnia 14.11.1960 roku zmarł Ignacy Sterczyński. Dla chóru pozbawionego dyrygenta rozpoczął się kolejny trudny okres. Zespół powoli zaczął się zmniejszać, chórzyści coraz rzadziej zbierali się aby wspólnie śpiewać. Sytuacja polityczna utrudniała znalezienie odpowiedniej osoby, która mogłaby pracować z chórem kościelnym. Taki stan nie zadowalał ludzi, którzy dotychczas chętnie śpiewali. W 1961 roku utworzono chór świecki, w skład którego weszły osoby śpiewające w chórze kościelnym. Chór świecki ulegał przekształceniom i po pięciu latach działał już jako zespół wokalno-instrumentalny "Nona". Od 10.01.1975 roku proboszczem w Mosinie został ks.mgr Konrad Kaczmarek, który przyczynił się m.in. do ożywienia działalności chóru i jego modernizacji. Prezesem chóru został Zygmunt Pohl, który piastował tę funkcję do listopada 1983 roku. Z chórem w latach 1973 - 1985 pracowało wielu dyrygentów. W okresie 1973 - 1974 organistą był Józef Piotrowski pochodzący z Mosiny. Po nim współpracę podjął ks.prof. Zbigniew Bernat. Od stycznia 1976r. do czerwca 1977 roku dyrygentem chóru był student PWSM w Poznaniu Jan Sołtysiak, bezpośrednio po nim od października 1977 do czerwca 1979 roku student PWSM Mirosław Szarek. W sezonie 1979/80 z chórem ćwiczył organista Jacek Kamiński, a w następnym 1980/81 student PWSM Jacek Pawełczak. W roku 1981 stanowisko organisty objął Andrzej Błaszczak. W sytuacjach kiedy brak było dyrygenta chórem kierował prezes Zygmunt Pohl. Od listopada 1982 roku do lipca 1983r. z chórem pracował student Akademii Muzycznej Leszek Marciniak, a po nim ponownie Jacek Pawełczak.
     Czas działalności chóru po 1973 roku zaowocował bogactwem działań i osiągnięć w zakresie działalności kościelnej. Ważnym wydarzeniem w życiu parafii było ukończenie w grudniu 1974 roku budowy nowych organów. Ich odbiór techniczny odbył się 1 lutego 1975 roku przez Komisję Kurialną. Z tej też okazji, następnego dnia miał miejsce koncert kolęd w wykonaniu Poznańskiego Chóru Katedralnego i Chóru Parafialnego z Mosiny. Wybudowanie instrumentu dało możliwość wykonywania utworów z akompaniamentem organowym. Dotychczas chór mógł wykonywać utwory tylko z towarzyszeniem fisharmonii. Przez wiele lat działalności chóru jego najznamienitszym akompaniatorem był Witold Nowak pasjonat muzyki kościelnej i organowej, warto również wspomnieć o Macieju Kubackim.
     Podczas gdy Poznański Chór Katedralny z racji innych zajęć nie śpiewał w Katedrze, w miarę możliwości śpiewał tam chór z Mosiny. Działo się tak dzięki współpracy z ks. prof. Zdzisławem Bernatem.
     Z powodu wprowadzenia stanu wojennego, chór na przełomie 1981/82 roku ograniczył swoją działalność do śpiewu liturgicznego na terenie swojego kościoła. Dopiero po zliberalizowaniu przepisów można było ponownie uczestniczyć w koncertach. W czerwcu 1983 roku odbyła się II Pielgrzymka Ojca Świętego Jana Pawła II do Polski. Papież dnia 20.06.1983 roku gościł w Poznaniu i odprawił mszę św. na Łęgach Dębińskich. Podczas tej uroczystości śpiewały połączone chóry pod dyrekcją ks. prof. Zdzisława Bernata i prof. Stefana Stuligrosza. W wydarzeniu tym wziął udział również nasz chór.
     Do najważniejszych wydarzeń w życiu chóru w roku następnym należy zaliczyć jego udział w "Święcie Kwitnącej Magnolii" organizowanym przez Kórnickie Towarzystwo Kulturalne.
     W roku 1985 chór obchodził jubileusz 60-lecia swojego istnienia. Z tej okazji odbył się koncert, którym dyrygowali poprzedni kierownicy artystyczni zespołu.
     Od 1988 r. chórem dyryguje Janusz Walczak. W tym okresie chór znacznie wzbogacił swój repertuar. Wykonuje też utwory w opracowaniu dyrygenta.